Wykrywanie wczesnych zmian przedzaćmowych soczewki przy użyciu technologii dynamicznego rozproszenia światła

Celem badania było sprawdzenie, czy technologię dynamicznego rozproszenia światła można zastosować do wykrywania wczesnych zmian soczewki, rozpoczynających tworzenie zaćmy. Technologia ta została rozwinięta dla potrzeb badań kosmicznych, a w przygotowaniu omawianego badania współuczestniczyli naukowcy z NASA (National Aeronautics and Space Administration).

Zbadano 380 oczu 235 pacjentów w wieku 7-86 lat z kliniczną opalizacją soczewki w skali 0-3.8. Dynamiczne rozproszenie światła było stosowane do oceny alfa-krystaliny- białka wiążącego inne uszkodzone białka soczewki i zapobiegającego ich agregacji oraz tworzeniu się zaćmy. Wynikiem pomiarów był indeks alfa-krystaliny- pomiar niezwiązanej alfa-krystaliny w każdej soczewce. Określano związek  indeksu alfa-krystaliny ze wzrostem opalescencji soczewki.

Zauważono znaczący spadek indeksu alfa-krystaliny związany ze wzrostem opalescencji soczewki. Znacząco zmniejsza się również ilość alfa-krystaliny z wiekiem, nawet w przeziernych soczewkach bez zaćmy.

Dynamiczne rozproszenie światła wykrywa zmniejszenie ilości alfa-krystaliny nawet w klinicznie prawidłowych soczewkach. Indeks alfa-krystaliny może być pomocny w identyfikacji pacjentów z wysokim ryzykiem rozwoju zaćmy- pacjenci tacy mogliby zawczasu zmniejszyć ryzyko rozwinięcia się zaćmy poprzez zmianę trybu życia: zmniejszenie ekspozycji na światło słoneczne, zaprzestanie palenia papierosów, przyjmowania niektórych leków lub zwiększenie kontroli nad cukrzycą . Indeks ten może stać się również pomocnym badaniem rezerwy dobroczynnego białka alfa-krystaliny obecnego w soczewce, analogicznie do klirensu kreatyniny w ocenie rezerwy funkcji nerek.

Naukowcy podkreślają, że metoda dynamicznego rozproszenia światła może być stosowana w wykrywaniu wczesnych oznak uszkodzenia białek, spowodowanego stresem oksydacyjnym – kluczowego procesu w powstawaniu wielu chorób, jak związane z wiekiem zaćma i cukrzyca, a także choroby neurodegeneracyjne: Parkinsona i Alzheimera. Poprzez zrozumienie roli zmian białek w tworzeniu zaćmy, naukowcy mogą wykorzystać soczewkę nie tylko do diagnozowania chorób oczu, ale do przyjrzenia się całemu organizmowi.

Datiles MB, Ansari RR i wsp.

Clinical detection of precataractous lens protein changes using dynamic light scattering.

Arch Ophthalmol. 2008 Dec;126(12):1687-93.

www.archopht.ama-assn.org

Obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego po zabiegu LASIK u krótko- i dalekowidzów.

Zauważono, że ciśnienie wewnątrzgałkowe obniżyło się znacząco u pacjentów nad- i krótkowzrocznych, poddanych zabiegowi LASIK. Jest to przypisywane wykonaniu płatka i zmniejszeniu grubości centralnej rogówki- szczególnie w oczach krótkowzrocznych.

Do badania włączono 522 oczu krótkowzrocznych i 296 nadwzrocznych, które poddane zostały zabiegowi LASIK. Cwg było mierzone przed zabiegiem oraz w miesiąc i rok po zabiegu. W oczach krótkowzrocznych zaobserwowano znaczącą różnicę pomiędzy średnim ciśnieniem sprzed operacji i pomiarem miesiąc po zabiegu. Różnica w oczach  nadwzrocznych była również znacząca. W oczach krótkowzrocznych zauważono znaczącą związek pomiędzy obniżeniem cwg a centralną grubością rogówki. Średnio nacięcie płatka obniżało cwg o 1.6 ± 0.8 mmHg. Powstałe obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego było stabilne nawet rok po zabiegu LASIK.  

Zaobserwowany efekt powinien być brany pod uwagę przy ocenie dokładności pomiarów cwg  u pacjentów po LASIK, będących w grupie ryzyka rozwoju jaskry.

Sanchez-Naves J, Furfaro L i wsp.

Impact and Permanence of LASIK-induced Structural Changes in the Cornea on Pneumotonometric Measurements: Contributions of Flap Cutting and Stromal Ablation.

Journal of Glaucoma grudzień 2008,17(8):611-618

www.glaucomajournal.com